Books - Olette Luitwieler

Fragment uit 'Man die uit zijn verhaal valt'

Hij kijkt de tuin in.
‘Weet je, dieren zijn echt. Daarom hou ik zoveel van ze. Zij hebben geen therapeut nodig omdat ze de boel niet voor de gek houden en hun lot eenvoudigweg nemen. En mensen, pff, leer mij mensen kennen. Klagen dat ze kunnen! En altijd hebben ze noten op hun zang. Ik zelf ook hoor, ben geen haar beter. Want vertel me nu eens, Madeleine, kun jij een reden bedenken waarom ik ongelukkig zou kunnen zijn?’
Kees is er inmiddels bij komen staan. En ook Sjaak, die met Cynthia staat te praten, luistert met één oor mee.
‘Nee, niet echt, denk ik,’ antwoordt Madeleine bijna schuchter.
Joep neemt een slok en houdt de entrecotes goed in de gaten nu.

‘Precies. Die is er niet. En zou je me daarom een ontevreden zeikerd vinden als ik je zeg dat ik het wel ben?’
‘Eh, nou ja, eh...’
‘Nee, zeg gewoon eerlijk, dat zou je vinden, toch?’ zegt Joep en hij heft zijn glas.
‘Ik zou het in ieder geval niet begrijpen. Je hebt toch alles?’

’Ja, alles. Maar om misverstanden te voorkomen, wat bedoel je eigenlijk met alles?'‘Nou, gewoon, je hebt een goed lopende praktijk, een lieve vrouw en dochter, gezondheid, een mooi huis, vrienden, geen financiële zorgen.’
‘Inderdaad, en dat is nog lang niet alles. Ik heb zelfs een snoeischaar, dat weet Kees ook, hè Kees,’ zegt Joep en hij lacht.
‘Ik… ik ga even wat salade halen,’ zegt Madeleine en ze druipt af.

‘Ik zou de ogen uit mijn kop moeten schamen voor mijn ontevredenheid, niet dan?’ praat hij verder tegen niemand in het bijzonder.
‘Misschien is het de leeftijd. Je begint je leven te overdenken en dat is vaak niet de beste fase,’ zegt Kees.
‘Je bedoelt dat denken ontevreden maakt? Dat je beter kunt doen in plaats van denken? Iets doen, maakt niet uit wat?'

Trailer over het boek

Bestel nu

Interview over het boek

Fragmenten uit 'De levensdroom'

'De wereld die wij ervaren is een bedachte, verbeelde wereld. Het zijn is, en de wereld lijkt er te zijn. Omdat we in ons denken geloven en deze schijnwerkelijkheid met onze zintuigen ook daadwerkelijk waarnemen en ervaren, zien we deze voor echt aan. De beelden lijken heel echt, zoals een schilderij of een foto ook heel echt kan lijken. Maar schijn bedriegt. In wezen is de wereld die wij ervaren pure abstractie, het is een wereld van beelden, gedachten en al dan niet gematerialiseerde vormen. Het is een illusoire wereld die voor echt wordt aangezien.
Het wonderlijke is dat we de schijn echt noemen, als concreet beschouwen, en het zijn als iets abstracts. Terwijl het juist andersom is! Het zijn is concreet. Maar omdat het denken het niet te pakken kan krijgen, noemt hij het abstract en wat hij wél kan zien, denken en ervaren - de verdeeldheid die hij creëert - noemt hij concreet. Wat een misvatting is dat!'(p.45-46)

Bestel nu

Leer me aan liefde niet voorbij te gaan.
Haar aan te nemen als ze komt,
te laten gaan waarheen ze wil.
Laat haar in mij geboren worden,
groeien, rijpen, leven.
Haar vruchtbare grond geven, elke dag.

Vertel me

Vertel me over liefde.
Haar in te passen in een vorm.
Te groots is ze, te klein ben ik.
Ik kan haar nimmer vatten.
Kan alleen maar van haar houden,
elke dag een beetje meer.

Vertel me over liefde.
Ze is kracht en wil ineen.
Ze is en geeft zich moeiteloos.
Als water stroomt ze overal heen.
Ze spreekt voor zich en buigt graag mee.
Ze is.

Leer me haar te zien,
opdat ik de liefde niet misloop,
niet verlies aan schijn, aan waan.
Haar niet langer veronachtzaam.
Haar niet meer in de steek laat
als ik bang word voor haar kracht.

Vertel me alsjeblieft wie ze is.
Niet om het weten, maar om worden,
om haar dieper te kunnen zijn.
Haar te ademen en te leven,
ten volle te ontvangen en geven,
elke dag een beetje meer.

Vertel me dat ik dit kan.
Ja, dat ik dit kan.
Dat iedereen dit kan.
Vertel me dat het waar is,
dat waar een wil is... (p.18-19)

Bestel

Spel 'De kaarten op tafel'

'De kaarten op tafel'

In het leven vervullen we allerlei rollen waarmee we ons, in meer of mindere mate, identificeren. Deze identificatie vinden we ‘normaal’; het is ook onoverkomelijk, zo wordt het levensspel gespeeld.
Zoals voor een film een script, een regisseur en spelers nodig zijn die hun rol spelen, zo heeft ons persoonlijk leven dat ook nodig. Zonder rollen en spelers geen film, verhaal of droom.
Maar we spélen alleen maar dat we een ik en een lichaam zijn met allerlei eigenschappen of kenmerken, talenten, gebreken, mogelijkheden en beperkingen.

En we proberen er een soort geheel of eenheid van te maken door de delen te aanvaarden, in te zetten, te verbeteren, te manipuleren, te beheersen, te controleren, te verzorgen of er wat dan ook mee te doen om te verkrijgen en behouden wat we hebben willen, en te vermijden of kwijt te raken wat we niét willen.
Wat een hele klus is natuurlijk.
Hoe kan dit anders dan zwaar, lastig, zeer vermoeiend en complex zijn?
Toch bén je dit allemaal niet. En nooit geweest. Geen enkele seconde.

Dit spel 'De kaarten op tafel' nodigt jou uit
om je te openen te gaan doorzien dat je een spel speelt in je 'relaties' met zogenaamde anderen.

We gebruiken hiervoor kaarten van 'typetjes'. Aan de hand van deze kaarten onderzoeken we waar ergernissen of oordelen liggen.
Het kan verlichtend werken om je schaduw in het licht te zetten.
Dit spel is hiervoor een uitnodiging.

Projectie en het spel

Projectie zou je de (slechte) gewoonte of neiging kunnen noemen om dat wat je in jezelf niet verdraagt naar buiten, naar anderen, naar je lichaam, of andere lichamen of de wereld te ‘brengen’, in de hoop je er zo van te verlossen.
Dit werkt niet. Het werkt juist averechts.
Wat je wegstuurt zal niet verdwijnen. Wat je aankijkt en omarmt kan oplossen, zoals duisternis verdwijnt zodra je er licht op schijnt.

Het spel spelen?

Wil je het spel spelen met een groep van 4 tot 8 personen?
Dit kan! Het is nog niet te koop maar ik kom het spel graag met jullie spelen op aanvraag waarbij ik het spel zal inleiden, de spelregels uitleggen en begeleiden. Neem gerust contact met me op.

Verhaal

Buiten mij om

Het ik-faillissement

Versje

Leven

Geen schone maar lege lei

Zachte woorden

Aandoenlijke doener

De grap van het ik