Niets is iets
21 november: Zoom
25 november: Zoom
3-6 januari: Happening
6 februari: Grap van het ik
Verbeelding voorbij.
Daar is alles vrij.
Niet als iemand, niet als iets.
Als lege volheid
of volle leegte.
En zelfs dát is het niet.
Voorbij begrijpen.
Voorbij kennen.
Voorbij woorden.
Voorbij een ‘staat’.
Voorbij een toestand.
Voorbij bewustzijn.
Ruimteloze ruimte
in tijdloze tijd.
Eén Amen van onvoorwaardelijkheid.
Vrij tot in alle windstreken.
Vrij van diepte, hoogte,
lengte en breedte.
Vrij van identiteit en autoriteit.
Vrij van natuur en cultuur.
Vrij van stof en vorm.
Vrij van geest en inhoud.
Vrij!
Onvoorwaardelijk vrij!
Aan alles voorbij.
Toch alomvattend.
Inclusief alles
is het ene niets.
Ik ben lang op zoek geweest naar mezelf, naar waarheid,
naar God, naar mijn doel, naar wat ik hier doen moest.
Ik voelde me een vreemde, was onzeker over mijzelf
en twijfelde zo’n beetje aan alles.
Ook had ik last van schuldgevoelens, angst en zelfhaat.
Kortom: ik leed, en zocht een oplossing voor dit lijden.
Het moest in mijzelf liggen.
Ik geloofde blijkbaar dat er zoiets als een zelf was.
En dat dit zelf een Zelf met de hoofdletter diende te worden,
want dat was beter.
Ik geloofde in zelfontwikkeling en verandering.
In het vinden van mijn Thuis of bestemming om daar de Liefde te vinden.
Ik had momenten dat ik meende dat ik daar was,
in die onvoorwaardelijke Liefde.
Ik had zelfs twee eenheidservaringen gehad
en dat was een bewijs want ik hechtte waarde aan ervaringen.
Ik heb het toch ervaren, dus dan is het echt!
Maar iedere ervaring is van het ik,
al noemt het ik sommige ervaringen onpersoonlijk.
Of het ik nu de hel of de hemel ervaart,
ze zijn beide deel van dezelfde droom; de droom van het ik
dat gelooft dat het bestaat. En dat het zijn bestaan kan transformeren
tot een hemels leven, of dat dit door genade of door wat dan ook gebeuren kan.
Dat er een weg is, en wegwijzers om te volgen.
En dat je dan je doel bereikt. Uiteindelijk.
Dat er dus iets dient te gebeuren.
Opdat het ik eindelijk een gelukkig, authentiek leven
kan gaan leiden met zijn authentieke ik.
Of zoiets. Het is allemaal droom. Er is geen ik.
Dus geen leven van dat ik.
Het schijnt er te zijn. Omdat het ogenschijnlijk buiten,
of in innerlijke beelden verschijnt.
Beelden die we voor werkelijk houden.
Maar het is niet werkelijk. Het heeft geen realiteit.
