Weekend of dag De grap van het ik

Is aan jezelf werken, aan zelfonderzoek en persoonlijke ontwikkeling doen niet bijna iets vanzelfsprekends geworden?
Maar werkt het?
Of is het hooguit tijdelijk en komt er geen einde aan?

Deze dag(en) gaan we ons openstellen voor de mogelijkheid dat er helemaal geen ik of individu is. Geen doener is die iets kan veranderen, verbeteren of fixen aan zichzelf, de wereld of anderen.
Bovendien is dit ook helemaal niet nodig want de werkelijkheid is al volkomen heel en compleet.
Is dat geen wonder!

Wij zijn er niet als ik, noch als mensen in relatie tot andere mensen, dieren, natuur en tienduizend dingen. Maar we zijn dit wel gaan geloven en ook daadwerkelijk gaan ervaren.

Maar ons geloof, onze aannames én onze ervaring foppen ons.
Vervolgens menen we dat deze ik-verschijning iets moet of kan doen om van gevoelens of gedachten van tekortschieten, minderwaardigheid, onvrede of onvervuld zijn af te komen, en een staat van vrede, geluk(zaligheid) of tevredenheid kan bereiken.
Maar zo’n staat bestaat niet. Staten zijn denkbeeldig, deel van de ervaring van het ik en dit is geheel gedroomd. En ondertussen is alles wat ogenschijnlijk gebeurt volledig heel in of van zichzelf.

Er hoeft niets aan te worden gedaan. Hoe bevrijdend is dat!

In deze dag(en) ga ik dit delen aan de hand van beelden met toelichting, opdrachten en oefeningen. Dit alles in een ontspannen sfeer waarin niets geleerd of afgeleerd dient te worden.

Het ik kan wegvallen maar ook dit is niet echt een wegvallen omdat het ik niets is. En als niets wegvalt, gebeurt er niets. Toch is alles anders als het ik niet langer de hoofdrol speelt, noch enige bijrol, noch zichzelf als regisseur of toehoorder ziet van zijn eigen film.
Er is geen film. De droom van het ik en dit ik zélf bestaan eenvoudigweg niet.
Dat is de grap!