De levensdroom en Zonder mij gaan over de zoektocht naar realiteit en naar de eigen essentie die ver voorbijgaat aan wat we menen te zijn. Benieuwd naar een 'nieuwe' visie die jou her-innert aan jouw zijn?
Verlossingsspel 'De kaarten op tafel' is een spel voor zelfaanvaarding en zelfinzicht middels inzicht in projectie.
Wil jij je op een speelse manier van je illusies bevrijden?
Wil jij mij uitnodigen om te spreken over nondualiteit of over wat voor thema dan ook? Dat kan! Ook maak ik gedichten of tekst 'op maat' over onderwerpen die jou na aan het hart liggen.
Fragmenten uit 'De levensdroom'
'De wereld die wij ervaren is een bedachte, verbeelde wereld. Het zijn is, en de wereld lijkt er te zijn. Omdat we in ons denken geloven en deze schijnwerkelijkheid met onze zintuigen ook daadwerkelijk waarnemen en ervaren, zien we deze voor echt aan. De beelden lijken heel echt, zoals een schilderij of een foto ook heel echt kan lijken. Maar schijn bedriegt. In wezen is de wereld die wij ervaren pure abstractie, het is een wereld van beelden, gedachten en al dan niet gematerialiseerde vormen. Het is een illusoire wereld die voor echt wordt aangezien.
Het wonderlijke is dat we de schijn echt noemen, als concreet beschouwen, en het zijn als iets abstracts. Terwijl het juist andersom is! Het zijn is concreet. Maar omdat het denken het niet te pakken kan krijgen, noemt hij het abstract en wat hij wél kan zien, denken en ervaren - de verdeeldheid die hij creëert - noemt hij concreet. Wat een misvatting is dat!'(p.45-46)
'Een groot geschenk van ontwaken is voor mij de ontdekking dat ik altijd en overal veilig ben. Ik was vaak bang omdat ik dacht dat de Liefde ontbrak, dat ik van Liefde verstoten was of kon worden. Zodra ik het gevoel had dat er niet van mij gehouden werd, of dat ik niet geaccepteerd , en dat was, dacht ik, vaak het geval, werd ik bang.
Ik was ervan overtuigd dat ik Liefde van anderen nodig had om me veilig te voelen en dat er mensen en plekken waren waar de Liefde ontbrak.' (p.155)
'Het enige dat fout kan gaan is
dat de dingen verkeerd worden gezien,
dat de onschuld van alles en iedereen
over het hoofd wordt gezien.'
Wat ik ook opeens zag was de pure onschuld van het zijn dat je bent en dat iedereen is. Hiermee valt ook elke schuldgevoel en elk verwijt naar anderen weg.
Je kunt niet schuldig zijn. Het onderscheid tussen god en kwaad bestaat niet, alleen in de droom. Je kunt het niet verkeerd doen. Nooit.
Bovendien: behalve doen alsof doe je niets. Sterker nog: je bestaat als ik niet eens! Hoe kun je überhaupt iets (verkeerd) doen als je niet eens bestaat of dat alles wat je doet, doen alsof is?
Dat wat we veelal verkeerd of slecht noemen zijn dingen die anderen of onszelf schaden, benadelen of pijn berokkenen. Natuurlijk zijn zulke dingen niet prettig en ons moreel besef zal ons daarom op de vingers tikken. als zoiets gebeurt. Toch is alles wat schijnbaar gebeurt volkomen neutraal, dus goed, noch slecht.' (p.159)
Iets over 'Zonder mij'
Het gebeurde gewoon; de woorden kwamen, in een vorm die op dichtvorm leek. Het waren woorden vrij van mijn denken, zo voelde het. Ze kwamen spontaan op, zonder dat ik het idee had om te gaan schrijven.
Ze ontvouwden zich in mij en ik hoefde ze alleen maar op te schrijven. Ik voelde me er niet de schepper van maar de ontvanger.
Het wonderlijke is dat ze telkens geheel afgestemd bleken te zijn op waar ik op dat moment in mijn proces zat en ze hadden een transformerende werking. Ze maakten me vrij en blij, en vaak opgelucht.
Ook maakten ze mijn hoofd stil.
De dwaze gedachten die soms door mijn hoofd spookten, verstilden. Alsof ze tot zwijgen of tot niets werden gebracht en ik alleen nog innerlijk kon buigen voor waarheid die zo schoon, eenvoudig en eenduidig is. En zo nabij.
3 gedichten uit 'Zonder mij'
God beware u
Zoek het niet in uithoeken.
Zoek het niet in boeken.
Niet in de dingen, niet in kunst.
Niet eens in de stille natuur.
Maar ook niet in uw geest
of in allerlei gevoel,
en prachtige ervaringen.
Nee, zoek het niet daar.
Zelfs niet in uw medemens,
uw kind, uw hond, uw maal,
of al wat u zo dierbaar is.
Nee, zoek het niet buiten u.
Het is in het diepste van uw ziel.
Waar het eeuwig stil en vredig is.
Waar niemand roept en wil en vreest.
Waar alles slechts voorhanden is,
zoals het altijd is geweest.
Zoek het niet hier niet daar
niet morgen niet nu.
Zoek niet.
Val in uzelf ten diepste…
Kloppen
We zijn één hart.
We kloppen allemaal.
Al denken we dat we niet kloppen,
of dat anderen niet kloppen,
het is niet waar.
We kloppen allemaal.
En als we dat niet zien,
klopt er iets niet in ons hoofd.
Dan denken we verkeerd,
of is daar kortsluiting.
Wat wij zijn, is waar.
En ja, wat waar is, klopt altijd.
We zijn één hart.
We kloppen allemaal.
Ieder op zijn eigen mannier.
Hoe mooi is dat?
Eén hart, één hart,
we zijn één kloppend hart.
Als het ware
Het ware doen
is doen zonder te doen.
Het ware weten
is weten zonder iets te weten.
Het ware meten
is meten zonder maat.
Het ware bidden
is bidden zonder gebed.
Het ware voelen
is voelen zonder gevoelens.
Het ware beminnen
is beminnen zonder beminde.
Het ware verlangen
is niets meer verlangen.
Het ware spreken
is spreken zonder te praten.
Het ware gehoor
is stilte horen.
Het ware zien
is blind voor het vergankelijke.
Het ware aanraken
is aanraking van hart tot hart.
Het ware willen
is waar zijn zó graag willen
dat je het wordt.
Gedichten & Inspiratie
De melodie van de stilte
Omgekeerde wereld
Buiten?
Vreugdedans
Luister
Je bent
De sterfdag van de dwaas
Wat schep jij?
Passend
Midden in de winternacht
Verlossingsspel 'De kaarten op tafel'
Inleiding spel 'De kaarten op tafel'
In het leven vervullen we allerlei rollen waarmee we ons, in meer of mindere mate, identificeren. Deze identificatie vinden we ‘normaal’; het is ook onoverkomelijk, zo wordt het levensspel gespeeld.
Zoals voor een film een script, een regisseur en spelers nodig zijn die hun rol spelen, zo heeft ons persoonlijk leven dat ook nodig. Zonder rollen en spelers geen film, verhaal of droom.
Maar, en dat wordt vergeten, zonder film, verhaal of droom, ben jij er nog altijd. We spélen alleen maar dat we een ik en een lichaam zijn met allerlei eigenschappen of kenmerken, talenten, gebreken, mogelijkheden en beperkingen. En we proberen er een soort geheel of eenheid van te maken door de delen
te aanvaarden, in te zetten, te verbeteren, te manipuleren, te beheersen, te controleren, te verzorgen of er wat dan ook mee te doen om te verkrijgen en behouden wat we hebben willen, en te vermijden of kwijt te raken wat we niét willen.
Wat een hele klus is natuurlijk. Hoe kan dit anders dan zwaar, lastig, zeer vermoeiend en complex zijn?
Toch bén je dit allemaal niet. En nooit geweest. Geen enkele seconde.
Je bevrijden van ‘het ik’, van ‘mij’ en ‘mijn’ is niet iets wat je kunt leren, het is eerder ‘ont-leren’ van wat je geleerd hebt door bewustzijn te krijgen van de bedenker van jouw ik met zijn ‘ik, mij en mijn-verhaal’.
Ontleren kan door je aandacht van de speler naar de regisseur van het spel te verplaatsen.
Dit spel 'De kaarten op tafel' nodigt jou uit om contact te maken met jezelf. Om het spel dat je speelt om je ware Zelf te verhullen en dat van de ander eveneens, te gaan doorzien.
We doen dit via de ander, met hulp van de ander. We gebruiken hiervoor kaarten van 'typetjes' of rollen.
Anderen spiegelen jou voortdurend. Daarom is het belangrijk de ander te respecteren en eren want hij is je verlosser, al ontpopt hij zich in jouw ogen misschien als een 'vijand'. Maar dit komt alleen maar omdat jijzelf nog niet genegen was hem als jouw vriend of verlosser te zien.
Projectie en het verlossingsspel
Dit spel is bedoeld jezelf te verlossen van alles wat je niét bent. Je gaat dit doen door inzicht te krijgen in projectie.
Projectie zou je de slechte gewoonte of neiging kunnen noemen om dat wat je in jezelf niet verdraagt naar buiten, naar anderen, naar je lichaam, of andere lichamen of de wereld te ‘brengen’, in de hoop je er zo van te verlossen.
Dit werkt niet. Het werkt juist averechts.
Wat je wegstuurt zal niet verdwijnen. Wat je aankijkt en omarmt wel, zoals duisternis verdwijnt zodra je er licht op schijnt.
Eerst dien je te gaan zien dat je projecteert, en daarna zie je dat je ook anders kunt kiezen. Zonder bewustzijn van wat je doet, is er immers geen keuze.
Verlossing van oordelen/overtuigingen
We verdringen onze oordelen en onverdraagzaamheid graag omdat ze ons een vervelend gevoel geven en we ook geen gezichtsverlies willen lijden of mensen kwijt willen raken, waardoor we onszelf vaak anders voordoen dan we ons werkelijk voelen.
Toch kunnen onze oordelen en onverdraagzaamheid in het contact met anderen zomaar opeens oppoppen, als een duveltje uit een doosje. We kunnen er dan zelf ook van schrikken, omdat we ervan vervreemd zijn geraakt, juist omdat we ze voor onszelf verstopt hadden.
Door een confrontatie met een ander worden we er opeens aan herinnerd. Dit geeft onvrede. Het leidt tot onbehagen en spanning.
En de ander, die er eigenlijk niets mee te maken heeft omdat het jouw reactie is vanuit jouw interpretatie en ervaringen, voelt deze spanning toch ook. En hij reageert daar waarschijnlijk op, en komt in zichzelf ook dingen tegen die hij had verstopt.
Zo triggeren mensen elkaar en lijken elkaar leed te bezorgen, maar het is niets anders dan angst voor een zelfconfrontatie met niet aanvaarde delen, delen die er van onszelf niet mochten zijn. We wisten niet meer dat we ze in onszelf veroordeelden, we hadden er geen contact meer mee.
Dit spel nodigt je uit contact te maken met wat je niet aanvaardt om je zo te doen herinneren wat je werkelijk bent en wat de ander is: liefde in vorm en beweging.
Het spel spelen?
Wil je het spel spelen met een groep van 4 tot 8 personen?
Dit kan! Het is nog niet te koop maar ik kom het spel graag met jullie spelen op aanvraag waarbij ik het spel zal inleiden, de spelregels uitleggen en begeleiden. Neem gerust contact met me op.
